Obrączka jest oznaką zawartego małżeństwa. Jej kształt jest okrągły, toteż nie ma ona ani początku, ani końca przez co symbolizuje trwałe i wieczne umiłowanie. Ten mały krążek dysponuje majętną symboliką, a także niesie za sobą wzbudzającą zainteresowanie historię. Szeroki wybór kruszca, kształtu, grubości i wzoru powoduje, że Państwo Młode ma szeroki zakres wyboru idealnych obrączek ślubnych. Jednakże niewielu z młodych małżeństw wie, skąd wygenerowała się kultura noszenia obrączek ślubnych oraz co oznacza posiadanie tejże biżuterii ślubnej.
Historia obrączek ślubnych
Cechą noszenia obrączki jest wstąpienie w związek małżeński, w związku z czym w parze za tym idzie wierność, przyjaźń i nieustająca miłość.
Wymienianie się obrączkami zwykle kojarzy się z uroczystością w kościele, lecz na pozór ten rytuał w ogóle nie pochodzi z etapu chrześcijaństwa, lecz już w czasach starożytności. Okrągła konstrukcja pierścionka (obrączki) uważana była za magiczną, dlatego też obrączkę ślubną nazywamy magicznym krążkiem. Ludzkość była przekonana, że zarówno w pierścień jak i obrączkę złe duchy nie zdołają się wedrzeć. Wstępne spostrzeżenia o obrączce ślubnej zapoczątkowały w okresie starożytnym. Egipcjanie dowierzali, że obrączka ślubna jest identyfikatorem nieskończonej miłości pomiędzy kobietą a mężczyzną. Wywodzące się z Egiptu obrączki ślubne zrobione były z substancji roślinnych, ze skóry czy nawet z żelaza. Ale złote obrączki pierwotnie (bo już w pierwszym milenium p.n.e.) zaczęli produkować Izraelici. Dokonali również wynalazku pierścienia wzbogaconego o wizerunek Jezusa, który jednoczył żonę oraz męża w trakcie ceremoni zaślubin.
W XIII wieku w wieńcach dworskich cenione były pierścienie. W XIII wieku również Kościół zaakceptował rzymski zwyczaj obdarowywania ukochanej osoby pierścionkiem zaręczynowym. Pierścienie te zazwyczaj posiadały grawer m.in. „Jam twój, ty moja” ; „Gdzie ty, tam i ja” lub symbol np. Połączonych dłoni, co wskazywało na nierozłączną więź dwojga osób.
Egzystowany w sporej ilości cywilizacjach obrzęd wymiany obrączek w trakcie ceremonii ślubnej miał swój początek w Rzymie, gdzie został uznawany jako znak wspólnego powiązania. Po upływie kilkuset lat, we Włoszech rozpoczął się obyczaj noszenia obrączek wzbogaconych o diament, ponieważ Włosi odnosili się z ufnością, że diament był oznaką czystości w małżeństwie, zgody, a także przewagą ze strony mężczyzny.
W Polsce świeżo upieczeni małżonkowie zaczęli wymieniać się obrączkami raptem od XVIII wieku. Wiele par, aby upamiętnić ten ważny dzień graweruje na magicznych krążkach datę ślubu, imię współmałżonka, bądź ciekawą sentencję, myśl.
Jeśli chodzi o grawer na obrączki ślubne to ciekawe pomysły znajdziesz w tym artykule: https://profesjonalnyslub.pl/grawer-na-obraczkach-slubnych/
Zwyczaje noszenia obrączki ślubnej kiedyś i dziś
Z biegiem czasu, zwyczaje dotyczące obrączek ślubnych uległy zmianom. Zanim wybuchła I wojna światowa, obrączki ślubne były tylko wskazane do noszenia przez kobiety. Mało tego, panie nie miały prawa zobaczyć obrączek przed ceremonią zaślubin. Lecz szybko ta tradycja poszła w niepamięć, gdyż Młode Panie nie miały możliwości przymierzenia jej i wybrania takiej, która spełni jej największe oczekiwania.
Z upływem lat obyczaj noszenia obrączek poddał się metamofrozie. Na początku obrączkę ślubną noszono na prawej dłoni, potem uznano, że odpowiedniej będzie zakładać ją na lewą rękę z racji tego, że żyła w lewej dłoni ma bezpośrednią styczność z sercem. W naszym kraju, jak również w państwach Europy Środkowej i Wschodniej oraz w Niemczech, Grecji, Indiach i Chile mąż i żona noszą obrączkę na serdecznym palcu prawej ręki, zaś w USA, Wielkiej Brytanii, we Włoszech, Kanadzie, Meksyku, Szwecji, Słowenii, Irlandii, Francji i Brazylii obrączkę ślubną zakładają na palec serdeczny lewej ręki. W Polsce na tym samym palcu u lewej dłoni obrączkę zakładają wdowy oraz wdowcy. Więcej informacji tutaj: https://profesjonalnyslub.pl/obraczka-slubna-na-ktorej-dloni-nosi-sie-obraczke/
Przesądy dotyczące obrączki ślubnej
Przesądy dotyczące obrączki ślubnej zapoczątkowały nie szybciej niż w XVIII wieku. W języku angielskim ukazało się przysłowie, a brzmi ono następująco: „Tak jak twa obrączka ślubna, ścierają się i troski twoje”.
Zatem pamiętajmy:
- Obrączki ślubne powinny być wytworzone z długotrwałego kruszcu, ażeby małżeństwo było długowieczne;
- Obrączki gładkie są oznaką zgodnego życia, natomiast rzeźbione wróżą przeciwieństwa w związku małżeńskim;
- Obrączka potrójna- czyli zrobiona z 3 innych odmian kruszca np. ze złota żółtego, białego oraz platyny, daje gwarancję małżonkom pełnię szczęścia, ponieważ pojedynczy pierścionek oznacza przyjaźń, miłość i wierność;
- Pod żądnym pozorem nie można przymierzać nie swoich obrączek, skutkuje to staropanieństwem, bądź zdradą współmałżonka. Zaś dawanie do przymierzenia przez innych swoich obrączek prowadzi do porażki dla przymierzając;
- Przy wyborze obrączki ślubnej istotne jest, aby była ona dopasowana do palca- zbyt ciasna zapowiada chorobliwą zazdrość, a także patologiczną zazdrość partnera, natomiast za luźna zwiastuje łatwy upadek małżeństwa poprzez nieodpowiedzialność;
- W przypadku kiedy świadkowie zapomną wziąć obrączki do kościoła czy Urzędu Stanu Cywilnego, wówczas Młodą Parę czeka mnóstwo niepomyślności;
- Kiedy jedno z małżonków upuści obrączkę przed ołtarzem, jest to symptom nieszczęścia, a nawet śmierci tej osoby, której się to przytrafiło. Upuszczoną obrączkę ma prawo tylko podnieść ksiądz ewentualnie świadek;
- Niewątpliwie należy się skupić podczas wkładania obrączki żeby nie pomylić palca, podobno wróży to niewierność wśród małżonków;
- Obrączki ślubnej nie powinno się ściągać z dłoni- nawet podczas mycia rąk, by nie prowadzić do rozbicia małżeństwa;
- Zawieruszenie albo pęknięcie obrączki ślubnej jest sygnałem nieszczęścia wśród małżonków;
- W stanie małżeńskim będzie zarządzał Pan Młody, ale tylko w momencie, kiedy wsunie swojej już żonie obrączkę ślubną do samego koniuszka palca.
